بیماری اوتیسم نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود. علائم بیماری اوتیسم در سال های اول عمر بروز می كند و علت اصلی آن ناشناخته است. بیماری اوتیسم در پسران شایع تر از دختران است. بیماری اوتیسم بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد.
کودک مبتلا به بیماری اوتیسم اختلال تکلم دارد
از نظر کلامی، کودک مبتلا به بیماری اوتیسم دچار تاخیر است. کودکان به مرور که بزرگ می شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در ۱٫۵ سالگی ۳-۲ کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند.
متاسفانه گاهی والدینی را می بینیم که بیماری اوتیسم فرزندشان را انکار می کنند. آنها می گویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش است چون در سن پایین می تواند جمله های سنگین و طولانی را بیان کند اما برخی کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم مثل طوطی کلمات و جمله های اطرافیان را تکرار می کنند. این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی است که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.
کودک مبتلا به بیماری اوتیسم «من» نمی گوید
در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک می کنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایشان استفاده نمی کنند در حالی که کودک مبتلا به بیماری اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می زند؛ مثلا می گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا به بیماری اوتیسم ضمایر را هم اشتباه استفاده می کند.
ارتباط کودک مبتلا به بیماری اوتیسم یکطرفه است
کودک مبتلا به بیماری اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند. در واقع کودک مبتلا به بیماری اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. کودکان مبتلا به اوتیسم به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
واژه سازی کودک مبتلا به بیماری اوتیسم غیرطبیعی است
ممکن است واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به بیماری اوتیسم است. مثلا کودک مبتلا به بیماری اوتیسم ممکن است همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.
کودک مبتلا به بیماری اوتیسم ساعت ها با یک وسیله سرگرم می شود
کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد یعنی شاید نهایتا ۵ دقیقه با یک اسباب بازی، بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک های مختلف را آزمایش می کند، پیشرفت می کند اما کودک مبتلا به بیماری اوتیسم ساعت ها یک بازی تکراری انجام می دهد.
کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارند
در بیماری اوتیسم، متاسفانه دو سوم کودکان مبتلا، کم توان ذهنی هستند و یک سوم آنها هوش معمولی دارند. این کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن است علاقه خاصی به سیاره ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند و اگر در جمع قرار بگیرند در مورد این مسائل صحبت کنند. معمولا هم به پیام های ارتباطی دیگران مثل اینکه «بس است» یا «خسته شدیم» توجهی ندارند.
در بیماری اوتیسم، کودک مبتلا معمولا محو پنکه و لباسشویی می شود
کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم به چرخیدن یا به وسایلی که می چرخد مثل پنکه و لباسشویی علاقمند هستند و ممکن است ساعت ها خود را با تماشای آنها سرگرم کنند. ممکن است زنجیری را تکان دهند یا به موسیقی های ثابت واکنش و علاقه شدید نشان دهند.
کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی کنند
بیماران اوتیسمی با اسباب بازی ها آنگونه که باید بازی نمی کنند؛ مثلا ممکن است به جای راه بردن ماشین های اسباب بازی روی زمین، آنها را پشت هم بچینند و قطار کنند.
1 دیدگاه. ارسال دیدگاه جدید
عالی دمت گرم